Notable Events
Notable Events in the History of the Shwedagon Pagoda
Donation of The New Holy Umbrealla (Htee) and Renovation
စေတီတော်၏သမိုင်းအရ ခရစ်သက္ကရာဇ် ၁၃၇၂ ခုနှစ်တွင် ရွှေတိဂုံစေတီတော်မြတ်ကြီးအား ဟံသာဝတီဘုရင် ဗညားဦးပြင်ဆင်ခဲ့သဖြင့် ထီးတော်နှင့်စိန်ဖူးတော်ကိုလည်း တင်လှူခဲ့မည် ဖြစ်ပါ
သည်။
၁။ ခရစ်သက္ကရာဇ် ၁၄၃၆ ခုနှစ်တွင် မြေငလျင်ဘေးဒဏ်ကြောင့် ခေါင်းလောင်းအထိ ပြိုကျ ပျက်စီးသွားသည့် စေတီတော်ကို ဗညားရန်၊ ဗညားဗရူး၊ ဗညားကင်းဒေါ၊ ရှင်စောပုတို့ ဦးဆောင်၍ လုပ်သားပြည်သူတို့က အဆက်ဆက် ပြုပြင်ခဲ့ပြန်သဖြင့် ထီးတော်နှင့်စိန်ဖူးတော်ကို တင်လှူခဲ့ပါ သည်။
၂။ ခရစ်သက္ကရာဇ် ၁၄၉၄ ခုနှစ်တွင် လေပြင်းမိုးပြင်းကျသဖြင့် ထီးတော်အနောက်မြောက်ဘက် တစ်တိုင်ခန့်အကွာသို့ ပြိုကျမြေခခဲ့ရာ ဗညားရန်စည်မင်းက ထီးတော်ကို ကောက်ယူပြီး ထီးတော်သစ် ပြင်ဆင်ပြီး ပွဲလမ်းသဘင်ပြုသည်။
၃။ သက္ကရာဇ် ၁၅၄၂ ခုနှစ်တွင် မင်းတရားရွှေထီးသည် ဒဂုံသို့ကြွရောက်၍ ဆံတော်ရှင်စေတီမြတ် အား မကိုဋ်တင်လှူသည်။
၄။ သက္ကရာဇ် ၁၅၆၄ ခုနှစ်တွင် မြေငလျင်ဒဏ်ကြောင့် စေတီတော်မြတ်ကြီး ပြိုကွဲပျက်စီးပြန် သဖြင့် ၁၅၇၂ ခုနှစ်က ဘုရင့်နောင်က အပျက်အစီးများကို ပြင်ဆင်ပြီး ထီးတော်နှင့်မကိုဋ် တင်လှူ သည့် သဘင်ပွဲခံခဲ့ပါသည်။
၅။ ၁၆၀၈ ခုနှစ်တွင် မြေငလျင်ဘေးဒဏ်ကြောင့် စေတီတော်ပျက်စီးပြန်ရာ အပျက်အစီးများကို ပြုပြင်မွမ်းမံရန် ၁၆၁၀ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လတွင် အင်္ဂဗုတ်ဆရာတော်နှင့် လစေးဆရာတော်တို့ ကြီးမှူး၍ ပထမဆုံးပြည်သူများ စုပေါင်း၍ ထီးတော်တင်လှူခဲ့ပါသည်။
၆။ ၁၆၁၉ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ (၁၉) ရက်နေ့တွင် အနောက်ဖက်လွန်မင်းတရားကြီးလက်ထက် ထီးတော်သစ်တင်ပြန်သည်။
၇။ ထိုမင်းလက်ထက် ၁၆၂၀ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလတွင် မြေငလျင်လှုပ်၍ စေတီတော်အထက်ပိုင်း ပြိုကျပျက်စီးသည်သာမက မဟာရံတံတိုင်းများလည်း ပြိုကျသဖြင့် ပြိုကျပျက်စီးသည်များကို ပြုပြင် ပြီးနောက် ၁၆၂၂ ခုနှစ်၊ မတ်လတွင် ထီးတော်သစ်တင်ပြန်သည်။
၈။ ၁၆၄၄ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလ (၂၆) ရက်နေ့တွင် မြေငလျင်လှုပ်၍ ပြိုပျက်ရာ သာလွန်မင်းတရား ကြီးက ထီးတော်ဟောင်းကို ပြုပြင်ပြီး ပြန်တင်သည်။
၉။ ၁၆၅၂ ခုနှစ်၊ မေလ (၆) ရက်နေ့တွင် ငလျင်ဒဏ်ကြောင့် ပြိုသည်ကို ပင်းတလဲမင်း ထီးတော် ပြန်တင်သည်။
၁၀။ ၁၆၆၂ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ပြည်မင်းလက်ထက် ငလျင်လှုပ်၍ ထီးတော်ဘုံသုံးဆင့် လွင့်စဉ် မြေခခဲ့သဖြင့် ထီးတော်ဟောင်းကို အင်းဝသို့ပင့်ဆောင် ပြုပြင်ပြီးနောက် ၁၆၆၃ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလ တွင် ထီးတော်ပြန်တင်သည်။
၁၁။ ၁၆၆၄ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလတွင် မြေငလျင်လှုပ်ပြန်၍ စိန်ဖူးနှင့်တကွ ထီးတော်အနောက်မြောက် ထောင့်သို့ ကျသည်သာမက ငှက်ပျောဖူးနှင့် ခေါင်းလောင်းပုံပြိုသည်။ စေတီတော်ကိုပြုပြင်ပြီး ၁၆၆၇ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလတွင် ထီးတော်သစ်တင်သည်။
၁၂။ ၁၆၇၉ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ၊ နိုဝင်ဘာလအတွင်း ငလျင်အကြိမ်ကြိမ် လှုပ်သောကြောင့် စေတီ တော်ကြီး ပြိုကျသည်ကို အများဝိုင်းဝန်းပြုပြင်သည်ဟု မှတ်တမ်းတွင် ဖော်ပြထားပြီး ထီးတော်နှင့် ပတ်သက်၍ ဖော်ပြထားခြင်း မတွေ့ရသော်လည်း ထီးတော်ကို တင်လှူကြမည်ဟု ယူဆရမည် ဖြစ်ပါ သည်။
၁၃။ ၁၇၆၈ ခု ဇွန်လ (၁၃) ရက်နေ့တွင် မြေငလျင်လှုပ်၍ စေတီတော်သပိတ်မှောက်အထက်ပိုင်း ပျက်ယွင်းသည်။ စေတီပစ္စယာပန်းတင်လည်း ပျက်စီးသဖြင့် ဆင်ဖြူရှင်မင်းတရားက ထီးတော်အသစ် ပြုလုပ်၍ ရွှေကိုယ်လေးချိန် မျက်ပါးခတ်စေသည်။ အပျက်အစီးများ ပြုပြင်ရာ၌ ခြောက်နှစ်ကျော်မျှ ကြာညောင်းခဲ့ပါသည်။
၁၄။ ၁၇၇၅ ခု၊ မတ်လ (၁၅) ရက်နေ့တွင် အမြင့် ၃၈ ပေ၊ ၆ လက်မရှိသော ဘုံခုနှစ်ဆင့် ထီးတော် သစ်ကို တပေါင်းလပြည့်နေ့တွင် စေတီတော်မြောက်အရပ်မှ စက်ယန္တရားဖြင့်တင်သည်။
၁၅။ ၁၇၇၅ ခုနှစ်၊ မတ်လ (၁၆) ရက် နောက်ပိုင်းမှစ၍ ထီးတော်နှင့်ပတ်သက်သော အချက် အလက်များ မှတ်သားထားသည်ကို သမိုင်းစာအုပ်တွင် မတွေ့ရသော်လည်း ၁၈၅၅ ခုနှစ်တွင် (၁၈၅၂) ခုနှစ် စစ်ဒဏ်ကြောင့်ပျက်စီးခဲ့ရသော အပျက်အစီးများကို ဦးထော်လေးက အင်္ဂလိပ်အစိုးရ၏ ခွင့်ပြု ချက်ဖြင့် ပြုပြင်ခြင်းအကြောင်းများ ဖော်ပြထားပါသည်။
၁၆။ ၁၇၇၅ ခုနှစ်၊ မတ်လ (၁၅) ရက်နေ့တွင် ဆင်ဖြူရှင်မင်းတရားတင်လှူခဲ့သော ထီးတော်၏ သက်တမ်းမှာ (၉၅) နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်ရာ ထီးတော်သစ်တင်ရန် လိုအပ်လာပေသည်။ ထို့ကြောင့် ၁၈၆၉ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ (၁၁) ရက်နေ့တွင် ဂေါပကအဖွဲ့အစည်းအဝေး၌ ထီးတော်သစ်တင်ရန် ပြည်သူ့အား မျှနှင့်မဖြစ်နိုင်၍ မန္တလေးမှ မင်းတုန်းမင်းကို ဆောင်ရွက်ပါရန်လျှောက်ထားရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြပါသည်။ ယင်းဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်အညီ မင်းတုန်းမင်းထံ လျှောက်ထားရာ မင်းတုန်းမင်းတရားကြီးက ထီးတော် သစ်တင်စေရန် ထိုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ (၂၆) ရက်နေ့တွင် ညီလာခံ၌ အမိန့်ချမှတ်သည်။
၁၇။ ၁၈၇၁ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ (၁၁) ရက်နေ့တွင် မင်းတုန်းမင်း၏ ထီးတော်တင်ရန် အမိန့်ချမှတ် ခြင်းကို စေတီတော်ရင်ပြင် သာယာဝတီမင်းခေါင်းလောင်းအနီးမှ မှတ်လွှာဖတ်ပွဲ ပြုလုပ်သည်။
၁၈။ ၁၈၇၁ ခုနှစ်၊ မေလ (၇) ရက်နေ့တွင် ထီးတော် မန္တလေးတွင် ပြုလုပ်ရန်အတွက် အလှူပါဝင် ရန် ရန်ကုန်မှ ငွေများ၊ ပစ္စည်းများပို့သည်။
၁၉။ ထီးတော်သစ်ကို ရေနန်းစကြာသင်္ဘောဖြင့် သယ်ဆောင်လာရာ ၁၈၇၁ ခုနှစ် အောက်တိုဘာ လ (၂၂) ရက်နေ့တွင် ရန်ကုန်မြို့သို့ရောက်ရှိပြီး အောက်တိုဘာလ (၂၆) ရက်နေ့တွင် ပုပ္ပါးဝန်ထောက် မဟာမင်းကျော်မင်းထင်က အခမ်းအနားဖြင့် အင်္ဂလိပ်မဟာမင်းကြီးကို ထီးတော်ပေးအပ်သည်။
၂၀။ ၁၈၇၁ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ (၁၄) ရက်နေ့တွင် ထီးတော်ဟောင်းကို တစ်ပိုင်းစီချရာ (၁၈) ရက် နေ့တွင် ပြီးသည်။
၂၁။ ၁၈၇၁ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ (၁၉) ရက်နေ့တွင် ထီးတော်သစ်ကို စတင်သော်လည်း စက်ပျက် သဖြင့် မအောင်ခဲ့ချေ။ နိုဝင်ဘာလ (၂၁) ရက်နေ့တွင် ထီးတော်သစ် ပထမဘုံကိုတင်၍ပြီး သည်။
၂၂။ ၁၈၇၁ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ (၂၆) ရက်နေ့တွင် ထီးတော်သစ်နှင့်တကွ စိန်ဖူး၊ ငှက်မြတ်နားတင်၍ ပြီးမြောက်အောင်မြင်သည်။
၂၃။ ၁၈၈၈ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ (၉) ရက်နေ့တွင် မြေငလျင်လှုပ်ရာ ငှက်မြတ်နားနှင့် စိန်ဖူး တော် အောက်သို့ကျသည်။
၂၄။ ၁၈၈၉ ခုနှစ်၊ မတ်လ (၁၇) ရက်နေ့တွင် ယမန်နှစ်ကပြုတ်ကျသော စိန်ဖူးနှင့် ငှက်မြတ်နားကို ပြင်ဆင်ပြီးနောက် တပေါင်းလပွဲတော်တွင် ပြန်၍တင်လှူသည်။
၂၅။ ၁၉၁၉ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ (၁၉) ရက်နေ့တွင် ငလျင်လှုပ်၍ ငှက်မြတ်နားတိုင်ယိုင်သည်။
၂၆။ ၁၉၂၁ ခုနှစ်၊ မတ်လ (၁၆) (၂၃) ရက်နေ့တွင် ငလျင်လှုပ်မှုကြောင့် ပျက်စီးသွားသော ငှက်မြတ်နားကို ပြုပြင်ပြီး အသစ်တင်လှူပွဲ ပြုလုပ်သည်။ (ဆရာလင်းမော်ကွန်း)
၂၇။ ၁၉၃၀ ပြည့်နှစ်၊ မေလ (၅) ရက်နေ့၊ ငလျင်ကြီးလှုပ်၍ ငှက်မြတ်နားတိုင်ကျိုးကျပြီး စိန်ဖူး တော် တွဲလွဲကျသည်။ ၁၉၃၁ ခုနှစ်၊ မတ်လ (၆) ရက်နေ့တွင် မီးအကြီးအကျယ်လောင်၍ အဖိုးတန် လက်ရာများနှင့် တန်ဆောင်း (၂၀) ကျော် မီးလောင်ပျက်စီးပြီး ကျပ်သိန်း (၂၀) ဖိုးခန့် ဆုံးရှုံးခဲ့ပါသည်။
၂၈။ ၁၉၃၁ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ (၃၀) ရက်နေ့ ငလျင်ကြောင့် ပျက်စီးသွားသော စိန်ဖူးတော်ကို ပြုပြင်ပြီး၍ ပြန်လည်တင်လှူသည်။ (လယ်တီပဏ္ဍိတဦးမောင်ကြီးဩဘာရတု)
၂၉။ ၁၉၇၀ ပြည့်နှစ်၊ စက်တင်ဘာလ (၅) ရက် (၆) ရက်နေ့များတွင် ငလျင်များလှုပ်သဖြင့် ပိန္နဲတိုင် စောင်း၍ ဆည်းလည်းအချို့ ပြုတ်ကျသည်။
အထက်ပါအချက်အလက်များသည် မြတ်ဘုရားရွှေတိဂုံစာအုပ်ပါ ထီးတော်နှင့်ပတ်သက်သည့် သမိုင်းအကျဉ်းချုပ်ဖြစ်ပါသည်။
The Fire Started from the Western Corridor
In 1203 ME, during the reign of King Tharrawaddy and Queen Myalay, the western corridor of the Shwedagon Pagoda was constructed and donated. However, in 1214 ME, the British military dismantled and removed the roofs of this western corridor. Although the general public was allowed to visit the pagoda, the British army restricted access to the western part for 87 years until 1291 ME.
Due to the persistent efforts of the Shwedagon Pagoda trustees, the British authorities finally returned the western entrance on the 4th day of the waxing moon of Tabaung in 1929 AD (1291 ME). A grand reopening ceremony was held to celebrate this event.
During the opening ceremony, among the many constructed pavilions, the U Nagainda Pavilion, built from waste materials, caught fire at 3 PM on the 3rd waning day of Tapaung in the year 1292. This incident led to the destruction of the western wing, including the Shwedagon main pagoda, the main courtyard, and 23 pavilions and pillars on the eastern wing.
The damaged western wing pavilion was redesigned and reconstructed under the leadership of the Gawpaka Committee. The main courtyard’s gatehouse was funded by the market vendors’ families from Theingyi Market, who contributed one kyat per person. Five large buildings, totaling 34 rooms, were built with donations from individual donors.
Other eastern wing pavilions and structures were rebuilt and donated by various individual donors and regular monthly donors. Whenever many kinds of disasters cause damage to the Shwedagon Pagoda, its subsidiary pagodas, and surrounding religious buildings, both kings and the people, with unwavering faith and perseverance, ensure the continuous flourishing of Buddhism. They ensure that the light of the Buddha, represented by the Shwedagon Pagoda, never fades away, maintaining and preserving it according to historical records.
Ensuring Structural Integrity
To maintain the venerable Shwedagon Pagoda as steadfast and magnificent as a golden mountain, a tradition of systematically gilding the entire pagoda every five years has been practiced for about 40 years. In the past, the pagoda was sometimes fully gilded, and at other times, only about half of it could be covered with gold leaf. Occasionally, it took two and a half years to complete the full gilding process.
The act of gilding the pagoda serves as a routine inspection of its structural integrity. Before applying the gold leaf, the area to be gilded is coated with a layer of lacquer made from the resin of this tree, which acts as a protective layer.
Gilding the pagoda with gold leaf is akin to encircling it with a protective frame made of a 12-inch-wide bronze band. On this bronze frame, gold plates are affixed, providing additional protection to the pagoda’s structure.
Starting from the year 1898 (Myanmar Era 1260), gold plates have gradually been applied from the topmost part of the Shwedagon Pagoda downwards. By 1980, the gilding had reached the central belt of the Great Bell. Before applying the gold plates, a 12-inch-wide bronze frame is prepared, followed by affixing 12-inch-wide bronze plates.
When creating the bronze frame, the underlying cement plaster (mortar) is fortified to ensure strength. Once the bronze frame is installed, the surface is leveled and filled with cement plaster to make it even. This process results in a more robust and durable surface compared to the original.
Throughout its history, the Shwedagon Pagoda has faced various challenges, including earthquake damage, reconstruction, partial collapses, and cracks. In 1970, an earthquake caused the Holly umbrella of the pagoda to tilt. This incident prompted an inspection of the Holly umbrella’s stability and the straightening of the central pole to ensure the pagoda’s resilience.
In 1973, a significant crack was discovered under a large tuft of grass at the southeast corner of the octagonal base of the Shwedagon Pagoda. The crack was about 10 inches wide and extended to a depth of approximately 18 feet. Based on this finding, special drilling operations were carried out around the entire base of the pagoda using large drills typically used for quarrying stones. More than 4000 bags of cement were mixed and poured into the crack to reinforce and stabilize the pagoda.
Subsequently, 2-inch steel mesh was embedded and reinforced concrete was poured throughout the Nat Gyi area in the octagonal base to ensure its strength and durability. In 1999, when a new golden Holly umbrella was installed, it was discovered that the supporting structure for the hti was insufficient to bear its weight. As a result, the outer layers of the banana bud structure at the top were removed and systematically reinforced with iron rods and concrete, creating a robust structure capable of supporting the new hit.
Additionally, to ensure the structural connection between the banana bud (ngapyaw bu) and the tiers of Holly umbrella area, 2-inch diameter iron rods were embedded around the eight faces. In 1999, along with the installation of the new golden hti, the banana bud was reinforced with iron and concrete, and bronze plates were applied to all the lower tiers. Apart from the topmost tier, the entire pagoda was covered with gold leaf.
During the 2004-2005 five-year maintenance cycle, inspections of the hti’s stability, application of gold plates, and gilding with gold leaf were conducted. Gold coatings, which offer greater longevity than traditional gold leaf, were tested and applied. At that time, it was found that the stability of the hti tiers and the banana bud area was insufficient, prompting reports recommending reinforcement during future maintenance cycles.
In 2009-2010, the next five-year cycle arrived, necessitating another round of gold leaf application and the inspections. However, on May 2-3, 2008, Cyclone Nargis struck, causing significant damage to the gold plates affixed to the Shwedagon Pagoda. The cyclone’s impact resulted in many of the gold plates becoming detached and dislodged.
The detachment of gold plates not only presented an unsightly appearance but also posed a risk of the plates being blown away and lost. Therefore, in 2008-2009, plans were made to reapply the gold leaf and inspect the hti for structural integrity. This decision was based on the damage observed at other pagodas in the delta region due to Cyclone Nargis, where many banana bud structures had collapsed, as well as on reports from the 2004-2005 maintenance cycle.
To address these issues, reinforcement work was undertaken, focusing on the structurally weak areas such as the hti tiers and the banana bud. After removing the damaged gold plates and bronze frames, stainless steel plates measuring 2.5 inches in width were embedded at 19 vertical points from the base of the banana bud to the second tier. Additionally, horizontal reinforcement was done at 10 points using similarly sized stainless steel plates, arranged to ensure maximum stability.
Modern carbon fiber systems were employed to further enhance the structural integrity of the stainless steel plates. This comprehensive reinforcement was aimed at ensuring that all aspects of the pagoda, especially the intricate hti tiers and banana bud area, were robustly supported and protected against future damage.
Steel rods were embedded and reinforced concrete was poured into the areas around the hti tiers, the banana bud, and the second tier to ensure durability. Once the structural reinforcements were complete, the traditional Myanmar craftsmanship was meticulously restored to preserve the pagoda’s original aesthetic.
Historical records reveal that systematic reinforcement of the pagoda with large iron rods dates back to the reign of King Sinbyushin, who ensured the pagoda reached a height of 326 feet. These records, along with subsequent undocumented renovations, indicate the presence of mild steel rods embedded within the structure to enhance its strength.
Reinforcement efforts were carried out again in 1999 for the banana bud and in 2008-2009 for the hti tiers, the second tier, and surrounding areas. This involved embedding steel rods and pouring reinforced concrete, ensuring the long-term stability and resilience of the pagoda while maintaining its historical and cultural integrity.
Cyclone Nargis struck
Despite the severe impact of the cyclone, the main stupa of the Shwedagon Pagoda remained intact, with only a slight tilt to the top. However, many of its treasures were dislodged. Out of the 68 auxiliary stupas on the upper terrace, 6 were damaged. Among the 44 flower pots and vases, 29 were destroyed. Of the 49 ground stupas, 25 were damaged. The cyclone also damaged 80 out of 88 oil lamp posts of the surrounding cetis and 99 out of 130 brick stupas. In total, 23 types of precious items from the pagoda were dislodged.
In the surrounding areas, including the terraces and pathways, 43 structures, including the main prayer halls, were destroyed. Additionally, numerous coconut and palm trees, along with other crops, were uprooted. While the pagodas themselves were mostly unaffected, the south, east, and west directional pavilions were severely damaged, including a large secondary stupa in the west. The north pavilion was also damaged, and two palm trees fell.
Across the entire platform, 84 structures, including security offices, were damaged. Despite the extensive damage caused by Cyclone Nargis, the Shwedagon Pagoda Trustees promptly organized the repair of the damaged prayer halls, main and secondary pavilions, ground stupas, and other structures. They opened a donation center to collect contributions for the repairs, and the public generously donated.
The trustees also informed the original donors of the damaged shrines and pavilions, allowing them to contribute again to the restoration. The Burmese people’s strong tradition of generosity and deep reverence for Buddhism motivated them to preserve and protect the Buddhist heritage diligently. As a result, the Shwedagon Pagoda now stands resplendent in gold, shining brightly and symbolizing the pride of the Burmese people.